و چه داده ایم و چه گرفته ایم.
چند روز پیش مسول دفتر مدیرمان، قراردادم را داد تا امضا کنم. منم خوشحال از این که جای تار عنکبوت را عکس امام در جیبم پر می کند؛ فریادزنان و هوارکنان بانگ برآوردم که بچه ها آخر ماهست و حقوق هایتان را به زودی می ریزند.
آنجا برادر عزیزم و رییس گرامیم نکته ای گفتند که بیانش را اینجا خالی از لطف نمی دانم
"در مذمت زندگی مادی همین بس که عمرمان می رود و ما ناراحت نمی شویم هیچ!!! تازه وقتی آخر ماه می شود خوشحالیم که چندر غاز کفه دستمان می گذارند."
و چه داده ایم و چه گرفته ایم.
مدیر، کارمند. کارگر فرقی نمی کند، هر چقدر هم که درآمد داشته باشیم ارزش جان و وقتمان بیش از این حرفاست. شما فکر کنید بزرگترین سرمایه دار جهانید، بعد فکر کنید که پدرتان در بیمارستان بستری شده و تنها یک روز دیگر زنده است، حاضرید تمام داراییتان را بدهید تا پدرتان یک روز دیگر زنده باشد. و اینست که می گم چه داده ایم و چه گرفته ایم. حالا سوال من اینجاست من یا رییسم، مدیرم و یا شما آخر ماه که می شود باید خوشحال باشیم یا ناراحت؟ آیا واقعا حقوق میلیونی هم که بگیریم در برابر ارزش زندگیمان چندر غاز نیست؟
در آخر کلام
آمده ایم که با زندگی کردن قیمت پیدا کنیم ٬ نه اینکه به هر قیمتی زندگی کنیم . . .
یعنی حواسمان باشد که ما در این نیستیم که درآمد کسب کنیم. درآمد هدف نیست وسیله است، وسیله ای برای رسیدن به خدا. فلذا می گویند "الدنیا مزرعه الاخره"
