تیم ملی والیبال ایران در پنجمین مسابقه خود در رقابت‌های جام‌جهانی برابر آرژانتین به پیروزی رسید.

بعضی از ما سالهاست که در خوابیم و عینک سیاست بر چشمانمان نمی گذارد، حقیقت را آن طور که شایسته است، ببینیم. 

چندی پیش در وبلاگم مطالبی را گذاشتم که تنها یک نفر از خواننده های عزیز وقت خود را برای نقد منصفانه وبلاگم گذاشته بود و بنده را مجاب کرد که بعضی از آنها را پاک نمایم. حتی این نقاد عزیز هم دیگر مطالب خوب بنده را به این اندازه منصفانه تحلیل نمی کرد یعنی برای امر به معروف آنقدر وقت نگذاشته بود که برای نهی از منکر گذاشت. در این مدت تنها "عطار" عزیز همه مطالب را می خواند و برای آنها نقد و نظری می نویسد.

زمانی که در خوابگاه بعضی از دوستان، فیلم حرکات نا شایست شیث رضایی را به هم نشان می دادند به آنها تذکر می دادم این کار اشتباست چرا که ترویج فحشا و قبح زدایی در جامعه است. چقدر کاریکاتور، چقدر موضع گیری مسولین، چقدر مصاحبه و در نهایت چندصد عنوان تیتر به پوشش این واقعه یا فاجعه پرداختند.

پیروزی تیم ملی والیبال کشورمان چقدر برایمان اهمیت دارد که این خبر را مثل خبر شیث برای هم نقل کنیم؟ یا حضور دکتر شماعی در بین دانشجویان (حضوری که سالهاست از سوی مسولین غفلت شده و هر چند با نواقصی همراه بود اما بنده می دانم که چه اقدام شجاعانه و با جثارتی بود. حضوری که لیوان پرش از خالیش هم بیش تر بود) را تشویق کردیم.

تنبیه اگر در کنار تشویق نباشد، قطعا اثر گذار نخواهد بود. نقد منصفانه یعنی دیدن خوبی ها و بدی ها در کنار یکدیگر و این شیوه پیامبران الهی است.