تربیت معلم شهید می خواهد

خیلی وقت است حوصله ی نوشتن را ندارم اما برای شهدا، ماجرا متفاوت است. برای شهدا نوشتن حوصله ی بنده ارزشی ندارد بلکه باید اجازه طلبید، اذن گرفت و خود را آماده ساخت.

ماجرا از آن جایی شروع می شود که در یکی از صفحات فیس بوک دانشگاه، گفت و گویی جالب پیرامون آوردن شهدا به دانشگاهمان صورت گرفت. از این به بعد را نقل به مضمون صحبتهای صورت گرفته را قرار می دهم و لازم می دانم پیش از آن از برخی سخنان طرح شده پوزش بطلبم.

یکی از دانشجویان با تمسخر: شنیدم می خواهند دانشگاه شهید بیاورند مگر دانشگاه قبرستان است

دیگری: قبرستان جای من و توست که از بوی گند بعد از مرگمان مادر و پدرمان هم، متنفر می شوند و طاقت نمی آورند. مزار شهدا قطعه ای از بهشت است و هر جا که آرام بگیرند آنجا را متبرک می سازند. از کوزه همان برون تراود که در اوست.

یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه محل تحصیل است نه تدفین شهدا

در پاسخ او یکی از دانشجویان این گونه جواب داد:

همین شماهایی که الان می گید دانشگاه محل تحصیل است وقتی از حجاب سخن به میان می آوریم، تفره می روید. بعد مگر حضور شهدا مخل تحصیل است. بعد هدف از تحصیل که نه هدف از زندگی، انسان شدن است. مگر ما انسان و دوست داشتنی تر از شهدا را سراغ داریم؟

ادامه دارد نمازه