بلوری که سیمرغ گرفت

بر عکس دوستانم که انتقاداتی به جشنواره فجر داشتند من دوستم دارم از نگاه دیگر به این مقوله بنگرم. قبل از آن به این دو مقاله زیبا نگاهی بیندازید.

http://brt4.blogfa.com/post-50.aspx بازیگران مریخی ،کارگردانان ونوسی

http://www.iusnews.ir/?pageid=3287&زجــــری%20که%20از%20فجــــر%20می%20کشــیم!&1390-11-23 زجــــری که از فجــــر می کشــیم!

نگاه کنید در این که کارگردان، بازیگر، سینما، فیلم های تلویزیون و به یک معنا اصحاب صدا وسیما از مردم فاصله گرفته اند حرفی نیست. و نشان آن که گذشت آن زمانی که بچه ها لباسشان را از بازیگران تقلید کنند و در شب نشینی های خانوادگی بحثی از پیگیری فیلم های تلویزون باشد. فاصله ای عمیق بین واقعیت های جامعه و درد مردم با همه بخش های تاثیر گذار که شاید آنان را نخبگان یا خواص نامید شکل گرفته است.

فاصله ای که در آن مشکلات کار جوانان نیست، حرفی از خانه ی مهر به میان نمی آید تا شاید فکر شود جوانان فیلم ها هم مشکل مسکن دارند یا اگر هم پرداخته اند افراط و تفریط  زیادی،داشته است. کاش هم خوابگاهی های من هم در فیلم ها نقشی داشتند منظورم اینست کم کم داشت یادم می رفت روستا یا دهستانی هم وجود دارد. داشت یادم می رفت ایران فقط تهران نیست.

از فجر که بگذریم. پارسال سفری به آبادان با همین بچه های گل راهیان نور، رفته بود. اونجا کسی به صورت قرار دادی کار می کرد که حقوقش 100 هزار تومان بود. اینها را گفتم تا سوالی را در همین وبلاگ خودم از معاون بودجه معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور بپرسم آیا به آن بنده خدا هم همین قدر می رسد یا نه؟!!!

سیمرغ ما بلورش را در دست گرفته و با لباسی که فلان قدر هزینه ی طراحی اش است( حساب کنید چند ماه حقوق کارگر آبادانی عزیزمان می شود) سوار بر ماشین چند صد میلیونی اش می شود سری هم به آبادان می زند یا نه؟