دنیایی بچه ها

خیلی وقت دلم از دنیای آدم بزرگا گرفته

دنیایی که به هم به شکل وسیله ای برای رسیدن به هدفمون نگاه می کنیم. دنیایی پر از دروغ و نیرنگ. دنیایی پر از نقاب های رنگارنگی که به چهره هر کدوممون به یک شیوه چسبیده.

بچه ها به همون سرعتی که ناراحت می شوند به همون سرعت هم می بخشند. کینه ای به دل نمی گیرند و عشقاشون واقعی است. و گاهی حتی اگر هم بر خلاف مصلحتشان باشد بیان می کنند که بستنی را از تو بیشتر دوست دارند. بچه ها دورغ بلد نیستند.

همیشه این شعر را دوست داشت

هر کسی هستی یه دفعه، قد بکش از پشت نقاب

از رو نوشته حرف نزن، رها شو از پیله خواب

شما دیگه چی از دنیای بچه ها می دونید؟!!!